The Intelligent Investor

خلاصه

این کتاب به شما آموختن روش برنده شدن در بازار سهام نخواهد پرداخت. اما، آموختن روش کاهش خطر، حفاظت از سرمایه خود در برابر زیان و تولید بازده پایدار در بلند مدت را به شما آموخته خواهد کرد. وارن بافت کتاب سرمایه گذار هوشمند را ""بهترین کتاب نوشته شده در زمینه سرمایه گذاری"" می نامد.

رویکرد سرمایه گذاری ارزشی اثبات شده بنجامین، تلاش های خطرناک برای پیش بینی قیمت سهام آینده را با سرمایه گذاری های صوتی بر اساس ارزش زیربنایی دارایی های ملموس شرکت جایگزین می کند.

The Intelligent Investor توسط بنجامین گراهام به شما همه چیزهایی را که برای مجهز کردن خود با ذهنیت سرمایه گذار لازم است، می دهد تا از وحشت نوسانات بازار که سرمایه گذاران معمولی را آزار می دهد، جلوگیری کنید. معمولی نباشید. هوشمند باشید.

20 بینش برتر

1. دو نوع سرمایه گذار وجود دارد. سرمایه گذاران دفاعی سعی دارند سرمایه خود را از زیان ها محافظت کنند، بازده مناسبی تولید کنند و تصمیمات مکرر را به حداقل برسانند. سرمایه گذاران کارآمد بیشتر وقت خود را صرف مدیریت فعال پورتفولیوهای خود می کنند. یک سرمایه گذار کارآمد بیشتر از یک سرمایه گذار دفاعی ریسک نمی گیرد اما بیشتر در انتخاب سهام سرمایه گذاری می کند.
2. سرمایه گذاران پاره وقت باید به استراتژی های سرمایه گذاری دفاعی پایبند بمانند. سرمایه گذاران دفاعی می توانند با حداقل تلاش و توانایی نتیجه مناسبی را بدست آورند. با این حال، حتی بهبود جزئی از این نتیجه چالش برانگیز است و نیاز به دانش و مهارت فوق العاده دارد. تلاش برای هوشمند بودن از بازار با صرف زمان و تلاش کمی عمدتاً منجر به سودهای زیر متوسط می شود.
3. سردرگم کردن سرمایه گذاری با سپکولاسیون می تواند اشتباه گرانبها باشد. سپکولاتورها بر اساس چشم انداز رشد آینده سهام داغ را می خرند. در مقابل، سرمایه گذاری بر اساس تجزیه و تحلیل کامل کسب و کار زیربنایی انجام می شود تا اطمینان از امنیت اصلی و مناسب - اما نه فوق العاده - سود داشته باشید. فقط زمانی در یک سهم سرمایه گذاری کنید که بتوانید بدون دنبال کردن قیمت سهم روزانه آن را به راحتی متعلق داشته باشید.
4. اگر نمی توانید از شرط بندی بر روی سهم رشد بعدی بزرگ خودداری کنید، محدودیت های سختگیرانه ای برای سپکولاسیون تعیین کنید. یک حساب سپکولاتیو جداگانه با کمتر از 10٪ از سرمایه خود را برای فعالیت های سپکولاتیو نگه دارید. هرگز پول را از حساب سرمایه گذاری و حساب سپکولاسیون مخلوط نکنید.
5. این یک ایده خطرناک است که بر روی صنایع رشد بالا سپکولاسیون کنید و سهام رشد بالا یک ایده خطرناک است. چشم انداز رشد برای یک کسب و کار لزوماً منجر به سود برای سرمایه گذاران نمی شود. چون این سهام اغلب گران قیمت هستند، رشد ممکن است منجر به بازده متناسب نشود. فقط هشت از بزرگترین شرکت های 150 شرکت در لیست Fortune 500 توانستند درآمد خود را حداقل 15٪ در طول دو دهه رشد دهند.
6. گراهام به شدت به سرمایه گذاران توصیه می کند از پیشنهادات عمومی اولیه دوری کنند. IPO ها اغلب در بازارهای گاوی رخ می دهند و منجر به ارزیابی های تورمی می شوند. وقتی بازار خرسی شروع می شود، این سهام سپکولاتیوی بیش از حد اولین سهامی هستند که سقوط می کنند و زیان شدیدی ایجاد می کنند.سرمایه‌گذاری که از سال 1980 تا 2001 هر اولین پیشنهاد عمومی سهام (IPO) را در قیمت بسته عمومی خریداری کرده و سه سال نگه داشته باشد، سالانه 23 درصد عملکرد بازار را زیر سوال برده است. روش قطعی برای پیش‌بینی پایان بازار گاو نر زمانی است که سهام کسب و کارهای کوچک ناشناخته بیشتر از شرکت‌های معتبر متوسط قیمت گذاری می‌شوند. دوره بازار گاو نر دهه 1980 بیش از 4000 سهام جدید ایجاد کرد. این موضوع منجر به سقوط بازار در سال 1987 شد. IPOها بین سال‌های 1988 تا 1990 خشک شدند، که منجر به بازار گاو نر دهه 90 شد. در این زمان، بیش از 5000 سهام جدید ایجاد شد که منجر به سقوط بازار دات کام در سال 2001 شد.
7. برای سرمایه‌گذاران عادی خطرناک است که بازار را زمان‌بندی کنند. سرمایه‌گذاران ارزش به جای آن شرکت‌های بزرگ، با مالیات محتاطانه، که ارزش حال حاضر آن‌ها براساس دارایی‌های ملموس، قابل توجهی کمتر از قیمت سهام فعلی آن‌ها است، شناسایی و سرمایه‌گذاری می‌کنند. هیچ تلاشی برای پیش‌بینی آینده نامعلوم وجود ندارد و حاشیه کافی برای جذب توسعه‌های نامطلوب وجود دارد.
8. هرگز امنیتی را بسیار بالاتر از ارزش دارایی ملموس خود نخرید. اگرچه شرکت‌های برجسته اغلب چندین برابر ارزش دارایی ملموس خود ارزش دارند، سرمایه‌گذار بیش از حد وابسته به نوسانات بازار سهام می‌شود. در مقابل، سرمایه‌گذاری که سهام را نزدیک به ارزش دارایی ملموس خریداری می‌کند، می‌تواند نوسانات بازار را نادیده بگیرد، مطمئن از اینکه او سهمی در یک کسب و کار سالم با قیمت مناسب خریداری کرده است.
9. قیمت و ارزش دو مفهوم متفاوت هستند. آقای بازار را به عنوان یک سرمایه‌گذار غیرعقلانی در کسب و کاری که شما نیز در آن سرمایه‌گذاری کرده‌اید، فکر کنید. او به طور مکرر نظر خود را عوض می‌کند و قیمت‌های بسیار متفاوتی برای سهم شما می‌گذارد. رفتار او به سختی تصور اصلی شما درباره ارزش کسب و کار را تغییر خواهد داد. با این حال، شما خوشحال خواهید بود که زمانی که قیمت او بسیار پایین‌تر از ارزش کسب و کار است بخرید و زمانی که قیمت او بسیار بالاتر از ارزش کسب و کار است بفروشید.
10. شروع یک بازار خرس برای سرمایه‌گذاران هوشمند خبر خوبی است. آن‌ها می‌فهمند که سهام با افزایش قیمت‌های آن‌ها خطرناک‌تر می‌شوند و با سقوط قیمت‌های آن‌ها کم خطرتر می‌شوند. بازار خرس زمانی بسیار ایمن‌تر برای خرید سهام نزدیک به ارزش دارایی آن‌ها و ساخت ثروت پایدار است.
11. پورتفولیوی یک سرمایه‌گذار دفاعی باید 50 درصد در اوراق بهادار درجه بالا و 50 درصد در سهام عادی باشد، بدون توجه به شرایط بازار. این کار باعث می‌شود آن‌ها از خرید سهام اضافی در بازار گاو نر و شتاب در اوراق بهادار در بازار خرس جلوگیری کنند. پس از تنظیم پورتفولیوی خود، سرمایه‌گذار دفاعی هر شش ماه یک بار برای تعادل آن بررسی می‌کند اگر تغییر بازار این نسبت را بیش از 5 درصد تغییر دهد.
12. اعتماد سرمایه‌گذاران کارآمد به تجزیه و تحلیل حرفه‌ای خود ممکن است باعث کاهش سهام آن‌ها به 25 درصد زمانی که بازارها به خطرناک بالا می‌رسند و افزایش سهام آن‌ها به 75 درصد در پایین بازار خرس شود. با این حال، حداقل 25 درصد در اوراق بهادار ضروری است زیرا این به سرمایه‌گذاران امکان می‌دهد تا حتی در بدترین بازارهای خرس به سهام خود بچسبند.
13. فقط اوراق بهادار بلدی بدون مالیات را خریداری کنید مگر اینکه در کمترین براکت مالیاتی قرار داشته باشید. اوراق بهاداری را انتخاب کنید که در مدت پنج تا ده سال سررسید می شوند زیرا آنها نسبتاً با نوسانات نرخ بهره ثابت می مانند. صندوق های اوراق بهادار برای سرمایه گذاران فردی انتخاب عالی ای هستند زیرا تنوع ارزان و آسان را برای کاهش ریسک ارائه می دهند.
14. هر دو گراهام و وارن بافت توصیه می کنند که صندوق های شاخص بهترین شرط بلند مدت برای سرمایه گذاران دفاعی است. صندوق های شاخص بدون هیچ گونه انتخاب سهام، بخشی از کل بازار را در اختیار دارند. در حالی که آنها ممکن است بی جذابیت باشند و نسبت به صندوق های پرخطرتر بازده ثابتی را نشان می دهند، صندوق های شاخص دارای ریسک کمی هستند و در طول دوره های 20 ساله بیشتر از اکثر صندوق های سرمایه گذاری متقابل عملکرد بهتری داشته اند.
15. اگر از انتخاب سهام لذت می برید، صندوق شاخص را بنیاد پورتفولیو خود قرار دهید و با حدود 10٪ از سرمایه ها آزمایش کنید. فقط سهامی را خریداری کنید که قیمت آنها کمتر از 22.5 برابر میانگین درآمد 12 ماهه باشد. قیمت سهم نباید بیشتر از 1.5 برابر ارزش دفتری باشد. اگر ضریب ارزش دفتری کم است، ضریب درآمد می تواند بیشتر باشد. اما محصول ضریب درآمد و ضریب ارزش دفتری نباید بیشتر از 22.5 باشد.
16. توسط تعصب خانگی انحراف نکنید. آشنایی اغلب مانع از انجام تحقیقات لازم قبل از انتخاب یک سهم می شود. بسیاری از سرمایه گذاران متوسط اشتباه خرید سهام های آشنا یا سهام شرکت خود را می کنند. به طور متوسط، سرمایه گذاران 401 (k) بین 25٪ تا 30٪ از دارایی های بازنشستگی خود را در سهام شرکت خود نگه می دارند.
17. گراهام بر استفاده از میانگین چند ساله بازده گذشته برای محاسبه نسبت قیمت / درآمد (P/E) تاکید می کند. یک شرکت را در نظر بگیرید که در طول شش سال 0.50 دلار برای هر سهم کسب کرده است اما در 12 ماه گذشته 3 دلار کسب کرده است. با 25 برابر نسبت P/E بر اساس سال گذشته، سهم با 75 دلار ارزیابی می شود. در مقابل، با ارزیابی 25 برابر میانگین درآمد در طول هفت سال گذشته، سهم فقط با 21.43 دلار ارزیابی می شود.
18. جلوگیری از زیان اولویت دارد بر روی بهبود سود. فرض کنید یک سرمایه گذار سهمی را در اوج بازار گاوی خریداری می کند که می تواند 5٪ بیشتر از بازده متوسط بازار ایجاد کند. بازار گاوی پایان می یابد و سهم در سال بعد 50٪ کاهش می یابد. حتی اگر سهم هر سال 10٪ سود ببرد، بیش از 16 سال طول خواهد کشید تا بازده بازار را سرعت بزند.
19. حاشیه ایمنی برای جلوگیری از زیان و بهبود پتانسیل رشد ضروری است. قیمت سهم باید به طور قابل توجهی کمتر از ارزش دارایی ملموس زیربنایی خود باشد. در سال 1973، وارن بافت در روزنامه واشنگتن پست سرمایه گذاری کرد وقتی که با 83 میلیون دلار قیمت گذاشته شد و دارایی های آن حداقل 400 میلیون دلار ارزش داشت. این سرمایه گذاری هم حاشیه ایمنی قابل توجهی داشت و هم پتانسیل رشد عظیمی.
20. گراهام رویکرد خود را طراحی کرد تا یک پورتفولیو قابل اعتماد ایجاد کند که نیاز به حداقل نگهداری دارد و احتمالات حداکثری بازگشت ثابت را ارائه می دهد.با رعایت یک فرمول برای تصمیمات سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذار دفاعی خطر سرمایه‌گذاری بر روی حرکات سهام را کنار می‌گذارد و بازده ثابتی را کسب می‌کند. پس از انتخاب اولیه، اگر سرمایه‌گذار بیش از دو بار در سال معامله کند، این نشان می‌دهد که مشکلی پیش آمده است.

خلاصه

قیمت و ارزش دو مفهوم متفاوت هستند و قیمت‌های سهام اغلب ارزش واقعی یک شرکت را نشان نمی‌دهند. خطر بیشتر لزوماً با سود بیشتر همراه نیست. در عوض، حاشیه ایمنی قابل توجه و تفاوت بین قیمت سهام و ارزش دارایی اصلی می‌تواند در برابر زیان محافظت کند در حالی که افزایش بالقوه را بهبود بخشد. سرمایه‌گذاری بر اساس ارزش می‌تواند به شما کمک کند تا یک پورتفوی اصلی ایجاد کنید که شما را از نیاز به پیگیری قیمت‌های بازار آزاد می‌کند و بیشترین احتمال بازده ثابت را تضمین می‌کند.

رویکرد سرمایه‌گذاری بر اساس ارزش گراهام یک راه قابل اعتماد و بدون خطر برای حفاظت از سرمایه‌ها و تولید بازده مناسب بازار سهام است. این رویکرد، سرمایه‌گذاری خطرناک بر روی قیمت‌های آینده سهام را با یک روش سیستماتیک برای کاهش خطر سرمایه‌گذاری و ایجاد ثروت جایگزین می‌کند.

سرمایه‌گذاران و سرمایه‌گذاری‌های حدسی

تشخیص سرمایه‌گذاری از سرمایه‌گذاری حدسی بسیار مهم است. سرمایه‌گذاری، بر اساس گراهام، بر اساس تجزیه و تحلیل جامعی است که هم امنیت اصلی را و هم بازده مناسبی را وعده می‌دهد. سه جزء از این تعریف ضروری هستند:

1. خریدها بر اساس تجزیه و تحلیل جامع کسب و کارهای زیربنایی یک شرکت است.
2. تمرکز بر جلوگیری از زیان‌های شدید.
3. جستجوی "مناسب" و نه سودهای فوق‌العاده.

سرمایه‌گذاران حدسی، از سوی دیگر، سهام را بر اساس رشد قیمت آینده خریداری می‌کنند. هر فرد غیرحرفه‌ای که بر روی حاشیه عمل می‌کند یا سهام "داغ" را می‌خرد در واقع در حال حدس زدن یا قمار است. سرمایه‌گذاری حدسی احتمال ایجاد ثروت را کاهش می‌دهد. تحت توهم که یک تصمیم سرمایه‌گذاری می‌گیرید، حدس نزنید. اگر می‌خواهید حدس بزنید، یک قسمت کوچک از سرمایه (کمتر از 10%) را در یک صندوق جداگانه قرار دهید.

رویکردهای حدسی که کار نمی‌کنند

1. شرط بندی بر روی سهام رشد

بسیاری از سرمایه‌گذاران به جذابیت سهام رشد فریب می‌خورند. فقط به این دلیل که یک سهم رشد در گذشته بهتر از میانگین عمل کرده و پیش‌بینی می‌شود که در آینده نیز این کار را انجام دهد، به معنی این نیست که این کار را انجام دهد - این یک خطر است.

• هیچ راهی برای انتخاب و تمرکز بر روی شرکت‌های بیشترین امیدواری در صنایع قابل اعتماد وجود ندارد.
• سهام عمومی با سوابق خوب با یک پاداش متناسب به فروش می‌رسند. سرمایه‌گذار ممکن است در مورد آینده شرکت درست باشد و با این حال سود نکند زیرا احتمالاً برای سهام بیش از حد پرداخت کرده است.
• رشد فوق‌العاده سریع نمی‌تواند برای همیشه ادامه یابد زیرا افزایش اندازه رشد بعدی را سخت‌تر می‌کند.از سال 1960 تا 1999، فقط 8 شرکت از بزرگترین 150 شرکت در لیست Fortune 500 توانستند درآمد خود را حداقل 15 درصد در دو دهه افزایش دهند. از سال 1992 تا دسامبر 2002، صندوق های سرمایه گذاری در شرکت های رشد بزرگ، میانگین هر سال 3.7 درصد نسبت به بازار سهام عملکرد ضعیف تری داشتند.
• سهام رشد به شدت نوسان می کنند، که منجر به عنصر خطر بسیار حدس و گمان می شود. هر چه سهم پیشرفت کند، حالت هیجان انگیز بیشتر می شود و خطرات بیشتری پیش می آید. سرمایه گذاران با تجربه سرمایه های خود را در حین حدس و گمان بر روی سهام هواپیمایی داغ در دهه 1950 و سهام اینترنت در حباب Dotcom از دست داده اند.
• جلوگیری از زیان اولویت بر افزایش سود دارد. برای جبران 95 درصد از ارزش از دست رفته، سرمایه گذار باید سود شگفت انگیز 1900 درصدی کسب کند.

2. پیشنهادات عمومی اولیه

گراهام به سرمایه گذاران هشدار می دهد که از خرید پیشنهادات عمومی اولیه (IPOs)، به خصوص در بازارهای گاو نر - برای دو دلیل - خودداری کنند. اولاً، IPOs یک کمیسیون ساخته شده بالاتر را ارائه می دهد، که منجر به فروش سخت تر می شود. دوماً، مسائل جدید تقریباً همیشه در اوج بازار گاو نر فروخته می شوند. IPOs اولیه در یک بازار صعودی منجر به سود شدن که حالت هیجان انگیز برای IPOs بعدی را روانه می کند. یک نشانه واضح از پایان یک بازار گاو نر زمانی است که IPOs شرکت های کوچک و ناشناخته ارزش سهام بیشتری نسبت به شرکت های متوسط با تاریخ طولانی دارند. از آنجا که قیمت این سهام جدید معمولاً به حداقل جدیدی سقوط می کند، گراهام به سرمایه گذاران هشدار می دهد که از این نوع حدس و گمان گران قیمت دوری کنند.

در بازار گاو نر دهه 1980، 4000 سهم به بازار آمد، که منجر به سقوط سال 1987 شد. IPOs بین سال های 1988 -1990 خشک شد، که به بازار گاو نر دهه 90 کمک کرد که در آن تقریباً 5000 سهم جدید ثبت شد. پس از حباب Dotcom، فقط 88 شرکت در سال 2001 IPOs را صادر کردند. سرمایه گذاری که هر IPO را در قیمت بسته عمومی خود از سال 1980 تا 2001 خریداری کرد، بازار را بیش از 23 درصد سالانه عملکرد ضعیف تری داشت.

سرمایه گذاران دفاعی و کارآفرین

به گفته گراهام، دو نوع سرمایه گذار وجود دارد: سرمایه گذاران دفاعی و کارآفرین.

سرمایه گذاران دفاعی در اولویت اول خود جلوگیری از زیان، کسب بازده مناسب و کاهش زمان صرف شده بر روی بازار سهام را قرار می دهند با ایجاد یک پورتفولیو که عملاً به صورت خودکار کار می کند.

سرمایه گذار کارآفرین آماده است که زمان و تلاش بیشتری را برای تحقیق در مورد اوراق بهادار صرف کند، با امید به کسب بازده میانگین بهتری نسبت به سرمایه گذار غیرفعال در بلند مدت. سرمایه گذار کارآفرین گراهام کسی نیست که آماده است برای بیشتر از سرمایه گذار دفاعی خطر بپذیرد. بازی با خطر حوزه یک حدس و گمان کننده است. سرمایه گذار کارآفرین باید دانش کافی از اوراق بهادار داشته باشد تا سرمایه گذاری های خود را معادل یک کسب و کار تمام وقت در نظر بگیرد.

رویکرد کارآفرینانه هم جسمانی و هم ذهنی خسته کننده است، در حالی که رویکرد غیرفعال از سرمایه گذار خواستار است که سال ها هیچ کاری نکند. بین سرمایه گذار دفاعی و کارآفرین فضایی برای میانه روی وجود ندارد. یک سرمایه گذار معمولی می تواند با کمترین تلاش نتیجه قابل قبولی بدست آورد، اما حتی بهبود جزئی در این نتیجه نیازمند دانش و مهارت فوق العاده است. صرف کمی بیشتر زمان و تلاش برای بهبود نتایج از طریق انتخاب سهام، مطمئناً منجر به بازده زیر متوسط می شود. بنابراین، اکثر سرمایه گذاران باید بپذیرند که آنها سرمایه گذاران دفاعی هستند و باید از استراتژی های مناسب استفاده کنند.

اصول سرمایه گذاری ارزش

رویکردهای پیش بینی و حفاظتی

سرمایه گذاران می توانند از نوسانات بازار به دو روش بهره ببرند. پیش بینی شامل تخمین رشد آینده سود یک شرکت از طریق روش های ریاضی است. سرمایه گذاران خرده فروشی سعی می کنند با خرید بر اساس پیش بینی های رشد و فروش بر اساس کاهش های پیش بینی شده، بازار را زمان بندی کنند. پیش بینی خطرناک است زیرا آینده نامعلوم است و تورم، رکود اقتصادی، همه گیری ها و برخوردهای ژئوپلیتیک اغلب بدون اخطار می رسند. گراهام می گوید که تلاش یک سرمایه گذار عادی برای کسب پول با زمان بندی بازار کار احمقانه است.

گراهام برای یک رویکرد مبتنی بر حفاظت که سعی نمی کند بازار را زمان بندی کند، تبلیغ می کند. سرمایه گذاران ارزش باید شرکت های بزرگ و مالیاتی محتاطانه را شناسایی و سرمایه گذاری کنند که ارزش حاضر آنها (به عنوان تخمین زده شده توسط دارایی های م tangible) به طور قابل توجهی کمتر از قیمت های سهام فعلی آنها است. رویکرد مبتنی بر حفاظت یک حاشیه برای جذب توسعه های نامطلوب در آینده ایجاد می کند. تمرکز بر اطمینان از ارزش م tangible در خرید سهام با قیمت های فعلی است

مثل یک شریک فکر کنید

یک سهامدار می تواند خود را به عنوان خریدار و فروشنده سهامی ببیند که قیمت های آنها لحظه به لحظه تغییر می کند یا به عنوان یک شریک اقلیت در یک کسب و کار خصوصی که ارزش آن بستگی به دارایی ها و سود شرکت دارد. در حالی که بسیاری از شرکت ها ارزش بسیار بیشتری نسبت به دارایی های خالص خود دارند، خریداران سهام آنها وابسته به نوسانات بازار سهام می شوند.

سرمایه گذاران باید خود را به اوراق بهاداری محدود کنند که در حال حاضر برای نه چندان بالاتر از ارزش دارایی tangible فروش می روند، به دلایل عملی و روانی. وقتی یک سرمایه گذار برای یک سهم، خیلی بیشتر از ارزش دارایی خالص پرداخت می کند، آنها یک سرمایه گذار خرده فروشی می شوند که وابسته به تغییرات بازار سهام برای تولید سود است. با این حال، یک سرمایه گذار که سهام را نزدیک به ارزش دارایی خالص یک شرکت می خرد، می تواند خود را شریک یک کسب و کار سالم و در حال گسترش ببیند که با قیمت مناسب خریداری شده است. برخلاف سرمایه گذار خرده فروشی که برای درآمد و دارایی های tangible بالاتر پرداخت کرد، آنها می توانند نگاهی جداگانه داشته باشند و نوسانات بازار سهام را نادیده بگیرند.این سیاست محافظه کارانه احتمالاً نسبت به سرمایه گذاری های خطرناک بر اساس رشد پیش بینی شده بهتر عمل می کند.

آقای بازار را بشناسید

گراهام با استفاده از تمثیل آقای بازار، نگرش ایده آل سرمایه گذار را نسبت به بازار سهام توضیح می دهد. تصور کنید که 1000 دلار پرداخت کردید تا سهم کوچکی از یک کسب و کار خصوصی را خریداری کنید. یکی از شرکا، آقای بازار، هر روز به شما می گوید که سهم شما چقدر ارزش دارد و پیشنهاد می کند تا سهم اضافی در کسب و کار را بخرد یا بفروشد. بر خلاف یک خریدار خصوصی، آقای بازار اغلب ارزش های بسیار بالا یا بی ربطی را نقل قول می کند. با توجه به این وضعیت، هیچ سرمایه گذار عاقلی وجود ندارد که برای درک ارزش زیربنایی سهام خود به آقای بازار تکیه کند. با این حال، آنها بیش از حد خوشحال خواهند بود که زمانی که نرخ های ناچیزی را نقل قول می کند از آقای بازار خرید کنند و زمانی که نرخ های نسبتاً بالایی را نقل قول می کند به آقای بازار بفروشند.

به طور مشابه، یک سرمایه گذار دفاعی که سرمایه گذاری مبتنی بر ارزش را بر اساس اصول کسب و کار سالم انجام داده است، ارزش گذاری بازار سهام را نادیده می گیرد به جز استفاده از نوسانات آن. گراهام تا حدی می رود که می گوید دلیل اصلی شکست سرمایه گذاران این است که آنها به آنچه بازار سهام در حال حاضر انجام می دهد، توجه زیادی می کنند. سرمایه گذاران هوشمند باید راحت باشند که حتی اگر قیمت های روزانه بازار سهام را برای سال ها نبینند، سهام خود را نگه دارند. آزمایش ها نشان داده اند که سرمایه گذارانی که اخبار مکرری در مورد سهام خود دریافت کردند، نصف بازده سرمایه گذارانی را کسب کردند که هیچ اطلاعاتی دریافت نکردند.

پورتفولیوی سهام سرمایه گذار دفاعی

تخصیص دارایی

گراهام پیشنهاد می کند که سرمایه گذاران دفاعی برای محافظت در برابر خرید بیش از حد سهام در یک بازار گاوی و شتاب در خرید اوراق بهادار در یک بازار خرسی، تقسیم مکانیکی 50-50 بین سهام و اوراق بهادار انجام دهند. تنها اقدامی که باید انجام دهند این است که اگر توسعه بازار این نسبت 50-50 را بیش از 5٪ تغییر دهد، هر شش ماه یک بار پورتفولیو خود را مجدداً متعادل کنند.

از طرف دیگر، سرمایه گذاران کارآمد می توانند سهام خود را زمانی که بازارها پایین هستند تا 75٪ افزایش دهند و زمانی که بازارها در اوج خود هستند تا 25٪ کاهش دهند. با این حال، حداقل 25٪ در اوراق بهادار ضروری است تا سرمایه گذاران راحتی ذهنی را برای حفظ سهام در بدترین بازارهای خرسی بدهد.

اوراق بهادار

مگر اینکه سرمایه گذاران در کمترین دسته مالیاتی باشند، باید فقط اوراق بهادار بدون مالیات شهری را خریداری کنند. تنها مکانی که می توان اوراق بهادار مالیاتی را داشت، حساب 401(k) است. هنگامی که نرخ بهره بالا می رود، اوراق بهادار کوتاه مدت کمتر از اوراق بهادار بلند مدت می افتند. اما وقتی نرخ بهره می افتد، یک اوراق بهادار بلند مدت از اوراق بهادار کوتاه مدت عملکرد بهتری خواهد داشت. بنابراین، برای جلوگیری از حدس زدن نرخ بهره، بهتر است اوراق بهاداری را خریداری کنید که در مدت پنج تا ده سال سر رسید می شوند زیرا آنها نسبتاً ثابت هستند. صندوق های اوراق بهادار ایده بهتری نسبت به اوراق بهادار فردی هستند زیرا راه آسانی برای تنوع و کاهش ریسک ارائه می دهند.

صندوق های سرمایه گذاری مشترک

یک سرمایه گذار دفاعی می تواند دو رویکرد را برای انتخاب سهام دنبال کند. اول، می توانند بر روی بخش متنوعی از بازار از طریق یک صندوق شاخص اتکا کنند. دوم، می توانند یک پورتفولیوی که با آزمون های کمی تست شده از سهام معتبر ایجاد کنند.

صندوق های سرمایه گذاری مشترک راه فوق العاده ای برای یک سرمایه گذار دفاعی برای بهره مندی از سود سهام متنوع بدون زحمت نظارت فعال بر پورتفولیو هستند. بهترین شرط بلند مدت یک سرمایه گذار دفاعی این است که در صندوق های شاخصی سرمایه گذاری کند که تمام سهام بازار را دارند بدون اینکه سعی کنند بهترین سهام را انتخاب کنند. هزینه های معاملات کم و هزینه های عملیاتی پایین به معنی این است که یک صندوق شاخص در بلند مدت بیشتر از اکثر صندوق های سرمایه گذاری مشترک عملکرد بهتری خواهد داشت. هر دو گراهام و وارن بافت صندوق های شاخص را به عنوان بهترین گزینه برای سرمایه گذاران فردی برای داشتن سهام توصیه می کنند. از متوسط گذاری هزینه دلار با سرمایه گذاری مقدار مشابه هر ماه در یک پورتفولیو از صندوق های شاخص استفاده کنید. این عمل ساده اطمینان می دهد که شما وقتی بازارها پایین هستند بیشتر سهام می خرید تا زمانی که بالا هستند.

انتخاب سهام

اگر از چالش فکری انتخاب سهام لذت می برید، می توانید صندوق شاخص را به عنوان بنیاد پورتفولیو خود قرار دهید و با یک قسمت کوچک از سرمایه ها (~10%) بر روی سهام آزمایش کنید. در اینجا قوانین گراهام برای پورتفولیو سهام سرمایه گذار دفاعی هستند:

1. باید تنوع کافی با حداقل ده سهام و حداکثر 30 سهام وجود داشته باشد. از بیش از حد در معرض یک صنعت خودداری کنید.
2. هر شرکت انتخاب شده باید معتبر، برجسته و با مالیات محتاطانه باشد.
3. هر شرکت باید ده سال پرداخت سود متواصل داشته باشد.
4. سرمایه گذار نباید بیش از 25 برابر میانگین درآمد در طول هفت سال و نباید بیش از 20 برابر میانگین درآمد سال گذشته پرداخت کند.

سرمایه گذاران نباید به دنبال بازدهی بیش از میانگین با سرمایه گذاری در سهام رشد باشند. آنها خطر زیادی را به دلیل عنصر حدسی بالا در قیمت های آنها حمل می کنند. به جای آن، آنها باید خود را به شرکت های بزرگ معتبر با تاریخچه عملیات سودآور، شرایط مالی پایدار و نسبت سود/درآمد منطقی محدود کنند.

وال استریت نسبت قیمت/درآمد را بر اساس درآمد سال آینده محاسبه می کند. با این حال، گراهام بر این اصرار دارد که نسبت قیمت/درآمد را بر اساس میانگین چند ساله بازده گذشته محاسبه کند، که احتمال اینکه یک سرمایه گذار شرکت را فقط به دلیل اینکه سال عجیب و غریب سودآور داشته است یا پیش بینی های بالای درآمد دارد، ارزش گذاری کند. بگذارید بگوییم یک شرکت در طول شش سال $0.50 برای هر سهم کسب کرده است اما در 12 ماه گذشته $3 کسب کرده است. با نسبت P/E 25 برابر (بر اساس سال گذشته)، سهم با ارزش $75 ارزش گذاری خواهد شد. در مقابل، با ارزش گذاری 25 برابر میانگین درآمد در طول هفت سال گذشته، سهم فقط با ارزش $21.43 خواهد بود.

تجزیه و تحلیل سهام برای سرمایه گذاران دفاعی

در اینجا معیارهای گراهام برای انتخاب سهام وجود دارد:

1. اندازه شرکت:

شرکت هایی را انتخاب کنید که حداقل دارای 2 میلیارد دلار دارایی سالانه باشند تا اطمینان حاصل شود که آنها به اندازه کافی بزرگ هستند تا از نوسان بالای قیمت سهام جلوگیری کنند.

2. مالی قوی

دارایی های جاری شرکت باید دو برابر بدهی های جاری باشد تا بتواند در زمان های سخت برای آن کوسن بسازد. بدهی بلند مدت نباید بیشتر از سرمایه کاری باشد. در سال 2003، حدود 120 شرکت از S&P 500 این نسبت را برآورده کردند.

3. پایداری درآمد:

باید درآمدی برای سهام عادی در طول ده سال گذشته وجود داشته باشد. 86٪ از شرکت ها در شاخص S&P درآمد مثبتی در هر سال از سال 1993 تا 2002 داشتند.

4. سابقه سود:

آنها باید حداقل برای 20 سال پرداخت های بی وقفه انجام داده باشند. بیش از 255 شرکت از سال 1993 تا 2002 سود پرداخت کردند.

5. روند رشد درآمد:

شرکت باید حداقل افزایش 33٪ در درآمد هر سهم در طول ده سال گذشته را نشان دهد. بیش از 260 شرکت تا سال 2002 این استاندارد را برآورده کردند.

6. نسبت معتدل قیمت / درآمد:

قیمت فعلی سهم نباید بیش از 15 برابر میانگین درآمد سه سال گذشته باشد. این چندگانه، با توجه به سطوح 2002، 22.5 برابر میانگین درآمد سه سال گذشته است.

7. نسبت معتدل قیمت به دارایی ها:

قیمت سهم نباید بیش از 1.5 برابر آخرین ارزش دفتری باشد. اگر چندگانه درآمد زیر 15 باشد، می تواند چندگانه بیشتری از دارایی ها را توجیه کند.

قاعده انگشتی گراهام این است که چندگانه کلی درآمد شرکت و چندگانه ارزش دفتری نباید بیش از 22.5 باشد. کل پورتفولیوی سهام باید نسبت درآمد / قیمت حداقل به اندازه نرخ بندی فعلی داشته باشد. اگر این درجه تجزیه و تحلیل برای شما سخت است، از انتخاب سهام خودداری کنید و کاملاً در صندوق های شاخص سرمایه گذاری کنید.

گراهام این رویکرد را طراحی کرد تا یک پورتفولیوی اصلی ایجاد کند که نیاز به حداقل نگهداری دارد و احتمال بیشتری برای بازگشت ثابت دارد. پس از ایجاد اولیه پورتفولیو، اگر سرمایه گذار بیش از دو بار در سال معامله می کند، نشان می دهد که چیزی اشتباه شده است. سرمایه گذار دفاعی با نشستن ساکت مسابقه را می برد. با رعایت یک فرمول خودکار برای تصمیمات سرمایه گذاری، سرمایه گذار دفاعی خطر سرمایه گذاری در حرکات سهام و نگرانی از نوسانات بازار را کنار می گذارد.

حاشیه ایمنی

سرمایه گذار باید در هر سرمایه گذاری بر یک حاشیه ایمنی اصرار کند تا بتواند تغییرات منفی را جذب کند.این حاشیه ایمنی تفاوت بین درصد سود در قیمت پرداخت شده و نرخ بهره بر بندها است. قیمتی که شما سهم را تهیه می کنید، معیار حیاتی برای خرید خوب یا بد است. شما باید حتی بهترین شرکت را اگر قیمت بیش از حد بالا برود رد کنید و حتی بدترین شرکت را در نظر بگیرید اگر سهم آن به اندازه کافی پایین برود تا حاشیه ایمنی قابل توجهی ایجاد کند.

فرض کنید سرمایه گذاری سهمی را می خرد که می تواند 10٪ در سال رشد کند در زمانی که بازار 5٪ سالانه رشد می کند - اما در اوج بازار گاوی است و سهم در سال بعد 50٪ کاهش می یابد. حتی اگر سهم همچنان 5٪ بالاتر از ارزش بازار عمل کند، بیش از 16 سال طول خواهد کشید تا سرمایه گذار بازار را سبقت بدهد. همه اینها به این دلیل است که آنها با قیمت اشتباه خرید کردند. با اینکه از پرداخت بیش از حد خودداری می کنید، شانس های تخریب ثروت را به حداقل می رسانید.

با سرمایه گذاری ارزش، شما می توانید نتایج سرمایه گذاری قابل قبولی را برای مدت طولانی با کاهش خطر و بدون اینکه برای نوسانات دوره ای بازار خواب خود را از دست بدهید، به دست آورید. تمامی اینها نیاز به این دارد که شما از خرید بسیار بالاتر از ارزش دارایی قابل ملموس خودداری کنید، مقاومت کنید در برابر اینکه در سهام رشد جذاب سرمایه گذاری کنید و رویکرد سرمایه گذاری یک شریک را به جای ذهنیت یک مشتری جایگزین کنید.