Śnieżna kula: Warren Buffett i życie biznesowe

Streszczenie

Gdy grupa ekonomistów stworzyła Hipotezę Efektywnego Rynku, aby wyjaśnić, jak niemożliwe jest dla wielomiliardowego inwestora Warrena Buffetta, aby stale przewyższać innych inwestorów, nie liczyli na to, że on nawet ich przewyższy.

Obalając ich teorię, Buffett stał się znany ze swojego prostego stylu życia, prowadzenia swojego życia jak biznesu i myślenia niezależnie. Odmawiając życia w trosce o to, co inni o nim myślą, życiorys Buffetta daje nam wgląd w umysł człowieka, który nie mógł wygrać w swoim życiu osobistym, ale wygrał na arenie finansowej. Śnieżna kula: Warren Buffett i życie biznesowe opowiada historie i decyzje, które uczyniły Warrena Buffetta tym, kim jest dzisiaj.

Podsumowanie

Patrząc na życie najbardziej udanych ludzi na świecie, wydaje się, że mają oni wspólny mianownik; zaczęli młodo i prowadzili swoje życie, traktując siebie jako markę. Dotyczy to słynnego Warrena Buffeta, inwestora wartego 77 miliardów dolarów, który miał zaledwie sześć lat, kiedy zaczął prowadzić własny biznes, sprzedając Coca Colę i gumę swoim sąsiadom i przyjaciołom. Mając zaledwie 14 lat, uzbierał tysiąc dolarów z dostarczania gazet i złożył swój pierwszy zeznanie podatkowe, odliczając rower i zegarek na rękę jako koszty biznesowe. W wieku 26 lat miał już na koncie 174 000 dolarów i utworzył partnerstwo inwestycyjne dla swojej rodziny i przyjaciół.Dziś jest znany jako "Orakulum z Omaha," i jest CEO, prezesem i przewodniczącym holdingu Berkshire Hathaway, z kapitalizacją rynkową przekraczającą 400 miliardów dolarów.

Urodzony w 1930 roku, Buffet dorastał podczas Wielkiego Kryzysu z ojcem maklerem giełdowym i matką, która była werbalnie agresywna. Idolizowanie jednego rodzica i nienawidzenie drugiego ukształtowało życie Buffeta. Jego matka Leila często krytykowała Warrena i jego starszą siostrę do łez. W rezultacie, Buffett dorastał z niegasnącą potrzebą bycia kochanym i bycia z kobietami, które nigdy go nie krytykowały. Kiedy ożenił się z Susie, znalazł to, czego mu brakowało w życiu, ale Susie i ich troje dzieci byli na drugim miejscu po jego pracy. Bez jego wiedzy, ona tajnie miała nadzieję, że kiedy zarobi wystarczająco dużo pieniędzy, spędzi więcej czasu w domu. Pięćdziesiąt dwa lata później, Susie nigdy nie spełniła swojego życzenia i wyprowadziła się. W retrospekcji, jego tablica rejestracyjna THRIFTY, powinna była dać jej wskazówkę.

Buffett był zdruzgotany separacją, żył samotnie i nie był w stanie się ubrać ani nakarmić. Susie utrzymywała kontakt telefoniczny i ostatecznie wysłała swoją przyjaciółkę Astrid Menks, aby sprawdziła, co u niego słychać. Hostessa restauracji ostatecznie wprowadziła się do wielomiliardera, a kiedy Suzie zmarła w 2004 roku, para wzięła ślub. Buffet siedział przy łożu śmierci Susie, kiedy walczyła z rakiem, i był tak załamany po jej śmierci, że nie był w stanie uczestniczyć w jej pogrzebie. W swoim nowym małżeństwie, Buffett nadal nie był w stanie postawić niczego przed biznesem.

Inne kobiety odegrały kluczową rolę w rozwoju Buffetta i jego drodze do super bogactwa. To właśnie graczkę w brydża, Sharon Osberg, przekonała go do nauczenia się korzystania z komputera, a pisarkę z Fortune Magazine, Carol Loomis, która pomogła mu pisać jego coroczne listy do akcjonariuszy. Te kobiety były dla Buffetta punktami zaczepienia, gdy wspinał się na szczyt wielkości.

Innym znaczącym żeńskim wpływem była Rose Blumkin, rosyjska imigrantka, która przybyła do USA bez niczego, ale stała się założycielką największego sklepu meblowego w Ameryce Północnej. Buffett ostatecznie ją wykupił, ale znał ją na tyle dobrze, że poprosił ją o podpisanie klauzuli o niekonkurencji, mimo że miała 103 lata. Jeden z jego największych wzorców, Blumkin była osobą, którą Buffett chciał naśladować, a także chciał żyć tak długo jak ona.

Dopiero gdy Buffett zainwestował w Washington Post, poznał jej wydawczynię, Katharine Graham. Była ona jego biletem do wyższych sfer społecznych, gdzie czuł się najmniej komfortowo. Jako człowiek o prostych gustach, Buffett wolał zjeść hamburgera, frytki i Cherry Coke niż usiąść do formalnego posiłku. Sam nosił swoje bagaże podczas podróży i zachowywał się jak zafascynowany gwiazdami dziecko, szczególnie gdy spotkał księżną Dianę.

Buffett prowadził swoje życie unikając tych, którzy by go krytykowali, i choć jest cenionym magnatem biznesu, nie jest tak spokojny, opanowany i zorganizowany w swoim życiu prywatnym.Jeden z nielicznych magnatów, który nigdy nie chwalił się swoim bogactwem, nawet swojemu prywatnemu odrzutowcowi nadał nazwę "The Indefensible." Zgodnie ze swoim prostym stylem życia, te same zasady zastosował w swoim życiu biznesowym, z czterema prostymi zasadami inwestowania; nie inwestuj w coś, czego nie rozumiesz, nie ufaj długu, bądź na długą metę i zbuduj margines bezpieczeństwa.

Oprócz tych czterech strategii, wszystko sprowadza się do tego, że Buffett żyje według swojego wewnętrznego wskaźnika. Nie podążanie za tłumem zaoszczędziło mu miliony dolarów, na przykład kiedy odmówił udziału w boomie dotcom. Został potwierdzony, dziesięciokrotnie. W 2003 roku ostrzegał przed "brońmi masowego rażenia finansowego," odnosząc się do siły napędowej za kryzysem kredytowym. Znowu miał rację.

Pomimo swojego strategicznego wzrostu, wielu ludzi uważa, że sukces Buffetta był wynikiem przypadku. W połowie lat 80. grupa ekonomistów wprowadziła teorię "Hipotezy Efektywnego Rynku," aby wyjaśnić, dlaczego było niemożliwe, aby ktoś taki jak Buffett stale przewyższał swoich konkurentów. Buffett obalił ich teorię, wymieniając ośmiu kolegów, którzy mieli ten sam typ wyników, i którzy byli mentorem Davida Dodda i Benjamina Grahama.

Gdyby Buffett zwracał uwagę na swoją zewnętrzną kartę wyników, zauważyłby wiele strat. Jego przekonanie, że podatek od spadków powinien być zwiększony, wywołało wiele kontrowersji.Nazywając to "Losowaniem Jajnikowym," nie wierzył, że dzieci powinny automatycznie dziedziczyć majątek swojej rodziny. Nie tylko zraził do siebie świat biznesu tą kampanią, ale także podzielił swoją rodzinę, stosując tę samą zasadę do swoich dzieci i rodzeństwa. Odrzucił swoją adoptowaną wnuczkę w liście, mówiąc, że nie adoptował jej "ani prawnie, ani emocjonalnie" jako wnuczki.

Obdarzony w tak wiele sposobów, geniusz biznesu, jego wewnętrzna karta wyników jest zdecydowanie zwycięska, a dla niego to jest wszystko, co się liczy.